Hala hissettiğim bir şeyler var bu hayatta.. Bazen, en ufak bi görüntü, tüm her şeyi en baştan yaşatıyor insana... Taksideydim, vazgeçemediğim müziklerim, dışarı bakıyordum.. Tek bir şey...
Bulunduğum her yer üstüme geliyor.. İndim taksiden, yürüdüm. Sahile indim, biraz hava alayım diye.. Tutamadım yaşlarımı, adım atar atmaz, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Daha önce; insanların içinde hiç bu kadar ağlamamıştım. Tutamıyordum, üstüne üstlük nefes alamıyordum ağlamaktan.. İnsanlar, dönüp bana bakıyor, ben, sanki onlar yokmuş gibi hıçkırarak ağlıyordum. Neden böyle oldum? Nasıl bu hale geldim? Ve Neden ağlıyorum? Banka oturdum, bi sigara yaktım. Ama ağlamaktan onu bile içemiyordum... Güçsüz olduğum için mi bu kadar ağlıyordum yoksa kendime kızdığım için mi? Kopup kendime geliyorum ara ara, hala hıçkırıyorum.. Bir anda, gözümün önünde iki tane papatya... Kafamı kaldırıp bakıyorum, adamın biri "çiçek sever misin bilmiyorum ama çok ortak yönünüz var." diyip, yanıma oturuyor... Normalde; böyle bi durumda, ağzına sıçardım ama, ona bile ses çıkaramıyorum. Bakıyorum yalnızca... Devam ediyor konuşmaya: "Seni de koparmışlar ve sen de buna dayanamamışsın vıdı vıdı..." Bi şeyler diyor ama bi süre sonra dinlemekten vazgeçiyorum "nasıl olsa konuşur konuşur gider." diyorum içimden..
"Sen onu sevdiğin için özlemiyorsun, yarım kaldığınız için özlüyorsun."
"Çünkü; yarım kalan hikayeler, okuyandan çok kahramanların canını acıtır."
"Evet! Çünkü insanlar, karakterleri değil hikayeyi önemser"
"Hep aynı soruları sordum kendime. Bu kadar kötü olmayı hak edecek ne yaptım ben diye?" "Sen değil insanlar seni asmayı seçti. Her hikayede, bir iyi bir kötü olur ve bu hikayedeki kötü sendin. Seni asmayı seçtiler" "Peki neden?" "Çünkü sen sessiz olan taraftın. Sen daha duygusaldın." "Tüm suçum bu muydu? Bu kadar basit miydi idam etmek?" "Bu kadar basit. İnsanoğlu hiç bir zaman karşısındakinin ne hissedeceğini düşünmez düşünürmüş gibi davranır." Sonra bi sigara yaktık bi süre sessizdik konuşmadık... "Peki sen niye beni düşünüyormuş gibi davranıyorsun?" "Seni düşünmüyorum kendimi düşündüğüm için burdayım." "Nasıl?" "Çünkü." "Neden?" "Kendi hikayemde kötü olan ben olduğum için." "Vicdanını rahatlatmak için." Sonra kalktı "Çok ağlama." dedi... Bir sigara daha yaktım ve hayal kahramanımı orda bıraktım...
コメント